Uciekanie od emocji

Mechanizmy ucieczki emocjonalnej. Gdy odczuwamy jakąś emocję, której nie chcemy odczuwać, najczęściej staramy się znaleźć coś, co zredukuje ten stan. W poniższym artykule napiszę o 5 najpopularniejszych metodach na ucieczkę od niechcianych emocji.

Warto wiedzieć, że nie da się uciec od własnych emocji ani od Siebie w żaden sposób, bez szkody dla Siebie lub dla innych. Zapewne to wiesz, skoro czytasz ten tekst. Ucieczka to błąd popełniany przez miliony ludzi na całym świecie. Na domiar złego, pozorny brak ucieczki, także może być ucieczką. Wszystko zależy od intencji, z jaką podejmujemy dane działanie.

Ogromna ilość osób z zaburzeniami lękowymi uprawia sport – jakikolwiek byle uprawiać. Wręcz do kanonu potocznych „leków” na nerwicę, weszło powiedzenie „idź, pobiegaj, nerwicę trzeba wybiegać”. I tak ludzie biegają. Gdyby ich zapytać, czemu tak biegają, wszyscy zgodnie odpowiedzą, bo to lubią. Prawda jest taka, że goni ich emocja. Nie potrafią być w bezruchu, z własnymi myślami sami. Nie są w stanie udźwignąć ciężaru emocjonalnego, jaki mają w sobie. Bieganie czy siłownia wydaje się dobrym pomysłem – oczywiście do czasu, dopóki się jest na siłowni czy też się biega. Gdy się przestanie ucieczki na dłużej, to emocje wracają, dużo silniejsze i znów jak chomiki w klatce, zaczynamy tańczyć w rytm emocjonalnej muzyki.

Aktywność zawodowa. Praca to miejsce trzecie na mojej liście. W pełni zaabsorbowany mózg zajęciami związanymi z aktywnością zawodową nie ma czasu na emocje. Nie ma czasu na myślenie o głupotach. Rozwiązanie idealne? Niestety nie.

Pracoholizm napędzany ucieczką od własnych emocji to kolejny dramat. Jeżeli intencją naszego zaangażowania zawodowego jest chęć nieodczuwania danej emocji (chcemy ją wyprzeć), to tak jak w dwóch powyższych przykładach jest to tragedia. Ta emocja wróci, gdy tylko usiądziemy sami ze sobą. Jakakolwiek emocja, która nie jest zaakceptowana, wróci mocniejsza. Nie będę już pisał o destruktywności wynikającej z przepracowania, bo to jest oczywiste. Taką samą destruktywność emocjonalną ma brak akceptacji samego siebie.

Nie jest to prokrastynacja i nie należy mylić ucieczki od zajęć z prokrastynacją. Wyobraźmy sobie, że jakieś trywialne zajęcia (wyjście na spacer, do kina, do pracy, sprzątanie czy gotowanie) generuje w nas lęk lub niepokój. Po co więc robić to, co generuje tę emocję? Czy nie lepiej tego nie robić? Ależ tak! Mózg podsuwa znów idealne rozwiązanie. Jest to ucieczka w bierność. Wszystko obliczone i wymierzone w jednego jedynego wroga – odczuwaną emocję.